Αν και ολοένα πιο χρήσιμη και ορατή στην καθημερινή μας ζωή, η “τεχνητή νοημοσύνη” έχει σε μεγάλο βαθμό εγκαταλείψει την αρχική υπόσχεση της έξυπνης μηχανής που μπορεί αυτόνομα να αντιμετωπίσει προβλήματα και έχει αναχθεί σε μία μηχανή που αναζητά την βέλτιστη λύση σε ένα προδιαγεγραμμένο χώρο λύσεων. Αυτό, φυσικά, προκύπτει από την ανάγκη να υπάρξει μία αναπαράσταση τόσο του προβλήματος όσο και του τι συνιστά “καλή λύση” μέσα στην μηχανή. Η σύζευξη της τεχνητής νοημοσύνης με την ρομποτική μας επιτρέπει να ορίσουμε πειράματα όπου ο ίδιος ο φυσικός κόσμος είναι ο χώρος της αναζήτησης και τα ίδια τα αποτελέσματα των πράξεων της μηχανής είναι η αξιολόγηση της κάθε λύσης.
Η διπλωματική δίνει την ευκαιρία στον φοιτητή να πειραματιστεί με την ανάπτυξη αλγορίθμων τεχνητής νοημοσύνης που θα οδηγούν μία ρομποτική πλατφόρμα εξωτερικού χώρου να ανακαλύψει μόνη της πως πρέπει να προσεγγίσει ένα δύσκολο πρόβλημα πλοήγησης, όπως για παράδειγμα να υπερπηδήσει ένα σκαλοπάτι και να ανέβει μία απότομη ανηφόρα.